สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองและศุลกากรของสหรัฐฯ เว็บสล็อตออนไลน์ หรือ ICE กำลังให้อาหารแก่ผู้ต้องขัง 9 รายที่กำลังอดอาหารประท้วงที่ศูนย์กักกันในเมืองเอลพาโซรัฐเท็กซัส
ผู้ประท้วงส่วนใหญ่มาจากอินเดียและถูกควบคุมตัวในการควบคุมตัวของ ICE ในขณะที่คดีลี้ภัยหรือการย้ายถิ่นฐานของพวกเขากำลังดำเนินการอยู่ ตั้งแต่ต้นปี พวกเขาได้ประท้วงการกักขังและการปฏิบัติอย่างทารุณโดยผู้คุมที่พวกเขากล่าวหาได้ข่มขู่พวกเขาด้วยการเนรเทศและปกปิดข้อมูลเกี่ยวกับคดีของพวกเขา ตามที่ทนายความของผู้ต้องขังกล่าว
ในช่วงกลางเดือนมกราคมศาลรัฐบาลกลางได้สั่งให้ ICE บังคับให้อาหารแก่ผู้ประท้วง เจ้าหน้าที่ ของ ICE กล่าวว่า “เพื่อสุขภาพและความปลอดภัยของพวกเขา ICE ได้ติดตามอย่างใกล้ชิดถึงการบริโภคอาหารและน้ำของผู้ต้องขังที่ถูกระบุว่ากำลังอดอาหารประท้วง” นโยบายของ ICE ระบุว่าหน่วยงานอนุญาตให้ “การรักษาพยาบาลโดยไม่สมัครใจ” หากสุขภาพของผู้ต้องขังถูกคุกคามจากการอดอาหาร
การบังคับป้อนอาหารเกี่ยวข้องกับการมัดผู้ต้องขังไว้กับเตียงการสอดท่อป้อนอาหารลงไปทางจมูกและหลอดอาหาร และสูบสารอาหารที่เป็นของเหลวเข้าไปในกระเพาะอาหาร ผู้ถูกคุมขัง ICE รายงานว่ามีเลือดออกทางทวารหนักและอาเจียนอันเป็นผลมาจากการถูกบังคับให้ป้อน
ขณะที่ฉันเขียนในหนังสือเรื่อง ” ความไร้เหตุผล ” และงานวิจัยที่ตีพิมพ์ในที่อื่นนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หน่วยงานของรัฐบาลสหรัฐฯ บังคับให้ประชาชนอยู่ในความดูแล
ตั้งแต่ปี 2548 กองทัพสหรัฐฯ ได้บังคับเลี้ยงผู้ต้องขังที่ฐานทัพเรืออ่าวกวนตานาโม เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการประท้วงความหิวโหยเพื่อประท้วงการกักขังโดยไม่มีกำหนด
การบังคับป้อนอาหารที่กวนตานาโม
กองทัพสหรัฐฯ ได้กักขังบุคคลที่กวนตานาโมอย่างไม่มีกำหนด ซึ่งอ้างว่าเป็นคู่ต่อสู้ของศัตรูใน “สงครามต่อต้านการก่อการร้าย” ตั้งแต่ ปี2002
การประท้วงหยุดงานเพื่อความหิวได้ก่อกวนกวนตานาโมตั้งแต่เปิดทำการในปี 2545 ในการประท้วงอดอาหารครั้งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งที่สถานกักกันของสหรัฐฯ ผู้ต้องขังประมาณ 500 คนหยุดรับประทานอาหารภายใต้สโลแกน ” อดอยากจนตาย ” ในปลายเดือนมิถุนายน 2548
พวกเขาเริ่มนัดหยุดงานเพื่อประท้วงเงื่อนไขการกักขัง รวมถึงการถูกกล่าวหาว่าเฆี่ยนตี การใช้เสรีภาพทางศาสนาโดยมิชอบด้วยการจัดการอัลกุรอานอย่างไม่ถูกต้อง และการกักขังโดยไม่มีกำหนดโดยไม่มีการพิจารณาคดี
ในการตอบสนอง แพทย์ทหารอนุญาตให้ ” การให้น้ำทางหลอดเลือดดำโดยไม่สมัครใจและ/หรือการให้อาหารทางสายยาง ” – กล่าวอีกนัยหนึ่งคือการรักษาทางหลอดเลือดดำและการป้อนแรง
ผู้ต้องขังพบวิธีหลีกเลี่ยงการให้อาหาร เช่น ทำให้ตัวเองอาเจียนหรือสูบน้ำออกจากท้องโดยการดูดที่ปลายท่อให้อาหารด้านนอก
การโจมตีครั้งนี้ท่วมท้นผู้บัญชาการค่าย ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2548 พวกเขาขอความช่วยเหลือจากสำนักงานเรือนจำกลางซึ่งเคยอนุญาตให้บังคับป้อนอาหารมาก่อน ที่ปรึกษาตั้งข้อสังเกตว่าผู้โจมตีถูกป้อนแรงวันละสองครั้ง และแนะนำให้ใช้เก้าอี้ควบคุมฉุกเฉินซึ่งเป็น “เซลล์เบาะบนล้อ”
ซึ่งต้องรัดผู้ต้องขังลงบนเก้าอี้ ทำให้ยามสามารถสอดและถอดท่อป้อนอาหารได้ง่ายขึ้น ผู้ต้องขังเรียกสิ่งนี้ว่า “ เก้าอี้ประหารชีวิต ” สิ่งนี้ส่งผลตามที่ต้องการต่อนักโทษ: มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงอดอาหารประท้วง และจบลงในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2549 ทางค่ายสั่งเก้าอี้เพิ่มอีก 20ตัว
กระบวนการที่เจ็บปวด
ในปี 2013 เกิดการประท้วงอดอาหารอย่างกว้างขวางอีกครั้งในกวนตานาโม โดยมีนักโทษ 106 คนจาก 166 คนเข้าร่วม ผู้ต้องขังสี่สิบเอ็ดคนมีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดสำหรับการบังคับให้ป้อน: งดอาหาร 9 มื้อติดต่อกันหรือค่าดัชนีมวลกายลดลงต่ำกว่า 85 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักที่บริโภค
ผู้เข้าร่วมรายหนึ่งSamir Naji al Hasan Moqbel ชาวเยมินีที่ถูกคุมขังเป็นเวลา 11 ปี บอกกับ New York Times ว่า “ฉันไม่เคยประสบกับความเจ็บปวดเช่นนี้มาก่อนเลย” ตั้งแต่การให้นม
ผู้ต้องขังที่เข้าร่วมการโจมตีหลายครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมาได้อธิบายกระบวนการให้อาหารโดยบังคับอย่างต่อเนื่อง ซึ่งรวมถึงทีมยามห้าคนที่จับตัวนักโทษว่าเป็นการ ทรมาน บางคนรายงานว่า กินอาหารมากเกินไปจน อาเจียนสิ่งที่ถูกบีบคอ
“ฉันจะไม่กินจนกว่าพวกเขาจะคืนศักดิ์ศรีของฉัน” Moqbel กล่าว เขากล่าวว่าเขาหวังว่า “เพราะความเจ็บปวดที่เรากำลังทุกข์ทรมานดวงตาของโลกจะมองไปที่กวนตานาโมอีกครั้งก่อนที่จะสายเกินไป”
ความท้าทายทางกฎหมาย
ผู้ประท้วงอดอาหารกวนตานาโมยื่น ฟ้อง รัฐบาลสหรัฐฯ ฐานบังคับให้ป้อนอาหารนักโทษและใช้เก้าอี้ควบคุม
ผู้พิพากษาหลายคนตัดสินว่าการบังคับป้อนอาหารนั้นถูกกฎหมาย ในกรณีหนึ่งผู้พิพากษาเขียนว่าไม่ถือเป็นการละเมิดบทแก้ไขครั้งที่แปดต่อการลงโทษที่โหดร้ายและผิดปกติ ตรงกันข้าม เธอเขียนว่าผู้บริหาร “กำลังแสดงความจำเป็นเพื่อรักษาชีวิตของผู้ร้องแทนที่จะปล่อยให้พวกเขาตาย”
สิ่งนี้ขัดแย้งกับสิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์และผู้เชี่ยวชาญด้านสิทธิมนุษยชนหลายคนพูดเกี่ยวกับการบังคับให้ป้อน
สมาคมการแพทย์โลกซึ่งเป็นองค์กรจรรยาบรรณทางการแพทย์ระดับนานาชาติ ยืนยันว่าการให้นมแบบบังคับนั้น “ไม่ยุติธรรม” องค์กรต่างๆ ตั้งแต่ ACLU ไปจนถึง Human Rights Watch ประณามการปฏิบัติดังกล่าวว่า “ โหดร้าย ไร้มนุษยธรรม และทำให้เสื่อมเสียโดยเนื้อแท้ ”
ผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางอีกคนในปี 2552 ได้ปฏิบัติตามคำตัดสินของศาลฎีกาที่ตัดสินว่าศาลไม่มีเขตอำนาจศาลเหนือกวนตานาโมซึ่งเป็นค่ายที่ตั้งอยู่ในคิวบา แต่อยู่ภายใต้การปกครองของสหรัฐฯ
ในทำนองเดียวกัน ศาลรัฐบาลกลางมีอำนาจจำกัดในการแทรกแซงในนามของผู้ต้องขัง ICE เนื่องจากการควบคุมตัวผู้อพยพไม่ถือเป็นการลงโทษ ดังนั้นจึง ไม่ได้รับการคุ้มครองโดย สิทธิในกระบวนการยุติธรรม ในWong Wing v. United States (1896) ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “รัฐธรรมนูญใช้ไม่ได้กับเงื่อนไขการควบคุมตัวผู้อพยพ”
แม้ว่าศาลจะอนุญาตให้มีการแทรกแซงตามที่รัฐบาลร้องขอ เช่น การบังคับป้อนอาหาร แต่ผู้ต้องขังผู้อพยพยังมีอำนาจจำกัดในการอุทธรณ์ต่อศาลเกี่ยวกับเงื่อนไขการกักขัง
เช่นเดียวกับผู้ต้องขังกวนตานาโม ผู้อพยพกำลังเสี่ยงต่อการอดอาหาร แต่ไม่ใช่เพราะต้องการตาย ดังที่อมฤต ซิงห์ ลุงของชายสองคนที่ถูกบังคับให้เลี้ยงอาหารกล่าวว่า “พวกเขาต้องการทราบว่าทำไมพวกเขาถึงยังอยู่ในคุกและต้องการได้รับสิทธิและปลุกระบบตรวจคนเข้าเมืองของรัฐบาล” ความหิวโหยเสนอวิธีหนึ่งในสองสามวิธีที่พวกเขาสามารถประท้วงการกักขังที่ยืดเยื้อเพื่อบรรลุเป้าหมายนี้ เว็บสล็อต
